BAHASA ciptaan yang sangat istimewa. Banyak bahasa diturunkan oleh Pencipta untuk kegunaan manusia di muka bumi ini. Dalam satu-satu bahasa utama, terdapat pula bahasa lain, dalam bentuk dialek umpamanya.
Tanpa bahasa apalah yang ada pada kita. Untuk berhubung, walaupun mempunyai alat tercanggih, perhubungan itu tidak akan bermakna tanpa bahasa. Tidak dapat tidak, kita harus berbahasa. Sehabis enggan bersuara pun, untuk berhubung, kita harus menggunakan bahasa tubuh atau bahasa isyarat, seperti mengangguk kepala tanda "ya", menggeleng tanda "tidak mahu" atau maksud lain, dan mengangkat bahu tanda "tidak tahu".
Bahasa diturunkan dengan kerangka yang berbeza daripada penurunan agama wahyu. Bahasa diturunkan selari atau sejajar dengan bangsa yang diwujudkan di dunia. Hal ini bermaksud, bahasa diturunkan kepada bangsa atau kaum. Dengan yang demikian, setiap bangsa mempunyai bahasanya yang telah ditentukan oleh Pencipta Yang Maha Kuasa. Sebab itulah, contohnya, bangsa Inggeris tidak mengamalkan bahasa Melayu, dan bangsa Jepun tidak berbahasa Perancis. Sebaliknya, agama diturunkan tidak berdasarkan kaum dan geografi, tetapi diturunkan secara umum untuk semua manusia di seluruh dunia.
Dengan penurunan bahasa mengikut bangsa itu, bahasa sebenarnya anugerah atau pemberian istimewa Allah kepada kaum berkenaan. Oleh itu, bahasa Melayu ialah anugerah Allah kepada bangsa dan keturunan Melayu. Lazimnya, sesuatu anugerah atau pemberian istimewa akan dijaga, dipelihara, dan dibanggakan oleh penerimanya. Hal ini demikian sebagai tanda penghargaan kepada pihak yang memberi anugerah itu. Bahasa akan terjaga dan tidak tersisih sekiranya sentiasa digunakan dengan betul.
Di Malaysia, bahasa Melayu telah dinobatkan sebagai bahasa kebangsaan seperti yang dimaktubkan pada Perkara 152 Perlembagaan Malaysia. Undang-undang tertinggi negara ini yang digubal oleh sekumpulan orang bukan Melayu yang diketuai oleh Lord Reid pada tahun 1956, dan mula diguna pakai semenjak tahun 1957, menunjukkan kehendak Allah agar orang Melayu dan keturunannya yang menjadi golongan majoriti di negara ini melestarikan bahasa Melayu yang diturunkan itu. Peristiwa ini bukan sekadar kebetulan, kerana hal ini terjadi juga di Indonesia dan di Negara Brunei Darussalam.
Kitab Al-Quran memberi isyarat tentang pentingnya penggunaan bahasa ibunda, iaitu “...Dan kami tidak mengutus seseorang rasul kecuali dengan bahasa kaumnya supaya ia dapat memberikan penjelasan dengan terang kepada mereka.” (Al-Quran: Surah Ibrahim, ayat 4). Dr. Ismail Ibrahim melalui ruangan “Cetusan Pemikiran”, (Mingguan Malaysia 2 Mei 2004), menjelaskan bahawa “bahasa kaumnya” dalam ayat ini ialah bahasa yang difahami oleh semua kaum Nabi Ibrahim, tetapi dalam konteks sekarang istilahnya ialah bahasa Melayu atau bahasa kebangsaan, yang dapat difahami oleh majoriti warganegara Malaysia.
Arleena Sophia Edward, seorang kacukan Scottish (bapa) dan Portugis-Melayu (ibu), dari United Kingdom dalam “Forum” Utusan Malaysia 7 Mei 2004, berpendapat bahawa bahasa Melayu unik, dan oleh itu amat silap bagi rakyat Malaysia andainya memandang ringan kewibawaannya. Pada pandangannya, jika Thailand, Jepun, Korea, dan beberapa negara barat seperti Perancis, Jerman, Itali dan sebagainya boleh menggunakan bahasa ibunda mereka dalam pentadbiran dan kebanyakan urusan, bahasa Melayu di Malaysia juga berkemampuan. Sebenarnya negara-negara tersebut beberapa langkah di hadapan berbanding Malaysia dari segi ekonomi dan perhubungan antarabangsa walaupun menggunakan bahasa sendiri. Satu hakikat yang tidak dapat dinafikan ialah ribuan pelancong masuk ke negara berkenaan tidak henti-henti tanpa mengira musim!
Bahasa Melayu telah mencatatkan pencapaian gemilang mulai abad ke-13 kerana penggunaannya yang meluas dalam bidang perdagangan, perhubungan awam setempat, dan dalam pentadbiran negara. Francois Valentijn, pendeta dan ahli sejarah bangsa Belanda mengatakan bahawa bahasa kebangsaan kita ini pernah "...dituturkan di daerah pinggir laut, seluruh kepulauan Melayu dan semua negeri di timur, malah difahami sehingga Parsi, tidak ubah seperti bahasa Perancis atau Latin di Eropah...". Jan Huyghen Van Linschotten, yang pernah tinggal di Indonesia (1586-1592) mencatatkan bahawa bahasa Melayu terkenal dan paling dihormati dalam kalangan bangsa di timur.
Kerajaan sendiri telah menukar panggilan bagi bahasa kebangsaan daripada bahasa Melayu kepada bahasa Malaysia lebih daripada sekali semenjak negara kita menikmati kemerdekaan. Tindakan sedemikian diambil supaya bahasa kebangsaan digunakan dengan meluas oleh semua warganegara Malaysia. Sekiranya kita asyik menggunakan bahasa selain bahasa kebangsaan dengan tidak mengambil kira tempat atau keperluan, di manakah letaknya bahasa kita itu?
Kerajaan sendiri telah menukar panggilan bagi bahasa kebangsaan daripada bahasa Melayu kepada bahasa Malaysia lebih daripada sekali semenjak negara kita menikmati kemerdekaan. Tindakan sedemikian diambil supaya bahasa kebangsaan digunakan dengan meluas oleh semua warganegara Malaysia. Sekiranya kita asyik menggunakan bahasa selain bahasa kebangsaan dengan tidak mengambil kira tempat atau keperluan, di manakah letaknya bahasa kita itu?
Tiada ulasan:
Catat Ulasan